Surowi skandynawscy wojownicy – wikingowie

Wikingowie – skandynawscy wojownicy­­­­­, którzy od VIII wieku podejmowali dalekie wyprawy o charakterze kupieckim, rabunkowym lub osadniczym. Chyba już zrozumieliśćie, że dzisiaj w blogu – o wikingach. Tak, tak, o tych potężnych mężczyznach. Między innymi, chcę obalić jeden popularny mit o wikingach… Jaki?

Wyobraźmy sobie wikinga. Jak on wygląda? Duży i z „rogatym” hełmem? Muszę jednak was zasmucić, gdyż prawdziwi wikingowie nie nosili hełmów z rogami. Takie hełmy były noszone tylko podczas obrzędów jeszcze do ery wikingów.

Typowe hełmy wikingów były w kształcie stożka. Hełmy były zrobione z twardej skóry z elementami drewna i żelaza – dla zwykłych wojowników, a żelazne maski i zbroja łańcuchowa były przeznaczone dla wodzów. Jedyny autentyczny hełm był odnaleziony w miejscowości Gjermundb w Norwegii. On jest żelazny i datowany na X w.

Niektóre źródła głoszą, a i my tak sobie wyobrażamy, że wikingowie – to osoby dobrze zbudowane oraz dużego wzrostu. Współczesne źródła twierdzą, że średni wzrost wikinga sięgał 168,4 – 176 cm. Te legendarne olbrzymy, w porównaniu z nowożytnym człowiekiem, nie byli nadzwyczajnie wysokie, ale w porównaniu z ludźmi mieszkającymi w epoce wikingów – naprawdę wyróżniali się swoim wzrostem. Na to miała wpływ genetyka i, podobno, lepsze odżywianie się.

Pochodzenie słowa „wiking“ nie jest potwierdzone.  Według pewnego źródła słowo pochodzi od archaicznego skandynawskiego rzeczownika - vik („zatoka / źródło“) i przyrostka -ing,  który tłumaczy się jak „przychodzący z / należący do“. Według innej wersji, słowo pochodzi od starodawnego angielskiego słowa wíc - „handlowe miasto“.

Wiek wikingów (od 793 do 1066 roku) – okres ich potęgi. W tym okresie wikingowie organizowali najazdy na wybrzeża Anglii, Francji i Włoch, odkryli Islandię i Grenlandię oraz Amerykę, tworzyli kolonie w Anglii Północnej oraz na terytoriach Normandii we Francji.

Niektórzy wikingowie mieszkali w hałaśliwych miastach handlowych, jednak wielu z nich mieszkało w pojedynczych zagrodach.  Wszystko, co było potrzebne oni musieli zrobić czy wyhodować w swoim gospodarstwie.  Kobiety wikingów już w tamte czasy miały więcej praw aniżeli kobiety innych narodowości. Na przykład, żony wikingów mogły rozwieść się.

W innych krajach o wikingach źle mówiono. Dlaczego? Chyba dźwięczy dziwnie, ale ich nie lubiono, gdyż, podobno, byli prawdziwymi czyściochami i myli się nawet JEDEN raz w tygodniu! Sobotami (w przeciwieństwie od Anglosasów). Dlatego sobota w języku skandynawskim jest nazywana – czy pamiętacie jak? – laugardagur/laurdag/lørdag/lördag - „dzień mycia się“.